Мундариҷаи зерин аз манбаи чинӣ тавассути мошини мошине, ки бидуни таҳрири баъдӣ тарҷума карда мешавад.
Ин мақола субтитҳои Чин ва англисиро муҳокима мекунад: роҳи алоқаи фарҳангии салиб. Аввалан, оид ба малакаҳои муоширати фарҳангӣ аз чор ҷанба аҳамият дорад: заминаи фарҳангӣ, алоқаи фарҳангӣ, муоширати забон, муоширати забон, муоширати забон, муоширати ғайриаҳрвият, муоширати ғайриҳукуматӣ ва ихтилофи забонҳо. Сипас, мундариҷаи мушаххаси ҳар як ҷанбаро таҳия намуда, тавассути фаҳмиши фарқиятҳои фарҳангӣ, малакаҳои фарҳангӣ, аҳамияти муоширати ғайривоқеӣ ва усулҳои коркарди ихтилофи байнисарҳадӣ. Пас аз ҷамъбасти мундариҷаи ин мақола, аҳамияти алоқаи байнулмилалии фарҳангӣ дар ҷомеаи чандирии имрӯза таъкид карда мешавад.
1. Маълумоти фарҳангӣ
Маълумоти фарҳангӣ омили муҳим дар муоширати байнисоҳавӣ мебошад, зеро миллатҳои гуногун метавонад ба арзишҳо, шакли рафтор ва услубҳои коммуникатсионӣ таъсир расонад. Бо мақсади иштирок дар муоширати фарҳангӣ, фаҳмидани заминаи фарҳангии ҳизби дигар, эҳтиром, эҳтиром ва фарқияти байни фарҳангҳои гуногун зарур аст.
Ҳангоми иштирок дар муоширати байнисоҳавӣ, бояд аз ғаразҳои фарҳангӣ огоҳӣ дошта бошад ва кӯшиш кунед, ки маълумоти фарҳангии дигарро қабул ва бифаҳмад. Бо омӯзиш ва таҷрибаи гуногуни фарҳангҳои гуногун, беҳтар аст, ки беҳтар ба муҳити фарҳангӣ ҳамгироӣ карда шавад ва дар натиҷаи фарқиятҳои фарҳангӣ нофаҳмад.
Ҳамзамон, дар робитаҳои фарҳангӣ, пешгирии доварӣ кардани дигарон ва муносибати ошкоро ва ҳамдигарфаҳмӣ муҳим аст.
2. Муоширати забон
Забон воситаи муҳими муоширати фарҳангӣ мебошад, аммо дар забони фарҳангҳои гуногун фарқияти назаррас буда метавонад, ки метавонанд ба монеаҳои коммуналӣ оварда расонанд. Аз ин рӯ, ҳангоми иштирок дар иртиботи фарҳангӣ, муҳим аст, ки ба интихоби забоне, ибодати ибораи ва малакаҳои иртиботӣ аҳамият додан муҳим аст.
Барои баланд бардоштани самаранокии муоширати фарҳангӣ, як метавонад истифодаи ибораҳои оддӣ ва тозаро интихоб кунад ва аз истифодаи сохторҳои луғати корӣ ва ҷазо пешгирӣ кунад. Ҳамзамон, бо омӯхтани забони дигари дигари шахси дигар ва истифодаи муштарак, кас метавонад маънои худро беҳтар ва ифода кунад.
Ғайр аз он, ба мулоҳиза кардан ва эҳтироми забонҳои тиббӣ муҳим аст, аз истифодаи забони таҳқиромез ё пойнокӣ истифода баред ва фазои мусбат ва ҳамоҳангсозиро созед.
3. Муоширати ғайривоқеӣ
Илова ба иртиботи шифоҳӣ, муоширати ғайривоқеӣ низ ҷузъи муҳими муоширати фарҳангӣ мебошад. Муоширати бадгӯӣ Забони бадан, ибораҳои чашмон, тамос бо чашм ва ғайра, ки метавонад маълумоти бойтарро расонад.
Дар робитаҳои фарҳангӣ арзиши усулҳои муоширати ғайривоқеӣ муҳим аст, ба забон ва қиёматҳои дигари бадан диққат диҳед ва маълумоти бештар гиред. Ҳамзамон, бояд инчунин ба забони бадан ва ифтитоҳи худ диққат диҳад, ки ҷои кушода ва дӯстона дошта бошад.
Тавассути мушоҳида ва таҷрибаи бодиққат, кас метавонад одатҳо ва хусусиятҳои муоширати ғайривоқафатиро дар фарҳангҳои гуногун беҳтар дарк намояд ва аз фарқиятҳо дар усулҳои муоширати ғайривервералӣ гардад.
4. Муносибати фарҳангии салиб
Дар муоширати фарҳангӣ, муноқишаҳо ва нофаҳрифати фарқияти фарҳангӣ аксар вақт дучор меоянд. Калиди ҳалли муноқишаҳои фарҳангӣ нисбат ба таҳаммул, таҳаммул ва фаҳмиш паст аст. Ҳарду ҷонибҳо бояд оромӣ ва пуртоқат бошанд, ки дар ҷустуҷӯи оромӣ ва ҳалли умумӣ.
Ҳангоми муносибат бо муноқишаҳои фарҳангӣ, муошират, гуфтушунид ва созишҳо қабул карда мешаванд ва воситаҳои муболиғаи шадид ё муноқиша бояд то ҳадди имкон пешгирӣ карда шаванд. Бо гӯш кардан ва фаҳмидани фикру эҳтиёҷоти ҳамдигар, муноқишаҳои байнисарҳадӣ метавонанд ҳал карда шаванд ва муносибатҳои беҳтар таъсис дода шаванд.
Нигоҳ доштани тафаккури кушод ва эҳтиромҳои фарҳангии дигарон муҳим аст, доимо малакаҳои салибати фарҳангиро барои мутобиқшавӣ ба муҳити ҷамъиятнок беҳтар ва такмил медиҳад.
Дар асри рақамии имрӯза алоқаи фарҳангӣ аҳамияти бузург дорад, ки таваҷҷӯҳро дар заминаи фарҳангӣ, алоқаи забон, муоширати забон, муоширати ғайринерӣ, муоширати ғайриҳукуматӣ, муоширати ғайрихоғазӣ, муоширати ғайрихоғазӣ, муоширати ғайрихоғазӣ, муоширати ғайрихоғазӣ, ба малакаҳои забон, муоширати ғайрихоғазӣ ва низоъҳои фарҳангӣ тақозо мекунад. Тавассути омӯхтан ва амалияи пайваста, мо метавонем ба муҳити гуногуни фарҳангӣ муттаҳид созем ва муносибатҳои бештари ҳамоҳангтарро муқаррар кунем.
Вақти почта: СЕП-13-2024